sobota, 6 lipca 2013

kierunki


Każdy student, który nie ma pomysłu na siebie i na swoją przyszłość zna ten ból szukania odpowiedniego kierunku dla siebie. A i tak potem większość jest na czymś z przypadku.
Pytanie - studiować to,co się podoba, czy to, co się przyda?

Pozdrawiam wszystkich maturzystów, którzy pewnie szykują się teraz na nabory :D

12 komentarzy:

  1. Oczywiście studiować to co się lubi i to co się przyda. Jeśli robi się to co się lubi to w przyszłości też będzie się to robić. A jak wybiera się kierunek byle jaki, bo może będzie po nim praca to wiadomo że nic z tego nie będzie. Nie będziesz wtedy pracowała w zawodzie, bo nie do końca będziesz to lubić i się w to zagłębiać. Ty wiesz czego chcesz i moim zdaniem żeby iść na coś tylko po to żeby studiować i nic z tego nie mieć to bzdura. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. w MacDonaldzie też niekoniecznie lubiłabyś to robić i się w to zagłębiać ^ ^''
      A co powiesz w przypadku, gdy to co lubię robić nie pokrywa się z żadnym znanym mi kierunkiem studiów? :P zostaje ci wtedy studiowanie 'dla papierka' i rozwijanie się samemu po zajęciach.

      Usuń
  2. Co się przyda.
    Zawsze mi wmawiano "idź na polonistykę, umiesz pisać, ładnie się wysławiasz, zrobisz karierę jako dziennikarka, będzie fajnie, zobaczysz." 3 lata w lo polonistka/wychowawczyni utwierdzała mnie w tym przekonaniu. Poszłam. I..? Moja "szkoła poetów" okazała się jednym wielkim zawodem, po przejrzeniu ofert pracy i poczytaniu kilku artykułów okazało się, że dziennikarzy, ew. nauczycieli zwalniają a nie zatrudniają...
    Podsumowując- dno i dwa metry mułu, ani pracy a i dla hobby ciężko to było studiować, totalnie nie tak to sobie wyobrażałam.
    Po roku przeskoczyłam na polibudę. Mam spore szanse na pracę w zawodzie zaraz po uzyskaniu inż. przed nazwiskiem a z taką świadomością o wiele lepiej się studiuje. Myśl "studiuję a skończę w kebabie" po opadnięciu pierwszego zachwytu nowym światem okropnie demotywuje.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A ja powiem od siebie - trzeba robić to, co się lubi i być w tym dobrym, to kasa sama wpadnie. No chyba, że nasze marzenia ograniczają się do bycia psychologiem czy innym niedojdą, wtedy trzeba się kopnąć w dupę i urealnić.

      Usuń
    2. Czemu uważasz Psychologię i jej pokrewne kierunku za złe?

      Usuń
    3. Na psychologię zawsze będzie popyt, ludzie zawsze mają lub stwarzają sobie problemy. Tylko trzeba być naprawdę dobrym w tym,mieć smykałkę do pomagania ludziom,a nie "bo dobrze płacą", z takim podejściem nikt nie przyjdzie do nas się wygadać.

      Widzę większość stawia na przyjemność,a nie praktyczność :3

      Usuń
    4. Mają i stwarzają sobie, ale spójrzmy prawdzie w oczy- Polska to nie Stany, gdzie każdy z problemami leci do psychologa. U nas to zabawa dla ludzi, którzy mają inne problemy niż finansowe, czyli zdecydowanej mniejszości zaproblemionych. Są też psychologowie w firmach, szkołach, w sądach czy szpitalach, ale te miejsca są już raczej obsadzone... A wiek emerytalny nam sie wydłuża.
      Co roku polskie uczelnie wypuszczają na oko kilkuset psychologów. Załóżmy, że co roku zwolni się też/powstanie maksymalnie kilkadziesiąt etatów. Tak czy siak zdecydowana liczba absolwentów będzie skazana na bezrobocie albo prywatny gabinet, najpewniej ledwie ciągnący. Ile znacie osób, które chadzają na sesje do psychoanalityków? Ja ani jednej, moi znajomi z problemami wychodzą na piwo, jest tańsze.

      Usuń
    5. Większość wannabe psychologów to kobiety, które rozwiązują psychotesty w gazetach albo doradzają koleżankom i myślą, że będą dobre w tym zawodzie. No i przesyt rynku. Z pedagogiką podobnie.

      Generalna zasada - jeśli się jest naprawdę dobrym specjalistą, to nic nam nie straszne - stąd popieram w sporej części pościg za marzeniami, ale jeśli ktoś jest bardziej pragmatyczny, to polecam IT - ten rynek ciągle chłonie i chłonąć będzie.

      Usuń
  3. Moim zdaniem w narodzie zakorzeniło się jakieś fundamentalnie błędne rozumowanie - tzn. skończ maturę, idź na studia, po studiach do pracy, po pracy na emeryturę - tak jakby to był jakiś uniwersalny przepis na to, co zrobić ze swoim życiem. Młodzież idzie tą drogą, kończy różne kierunki po czym dołączają do jakichś platform "oburzonych", no bo jak to, mieć skończoną europeistykę i nie móc potem znaleźć pracy? W kraju, którym od kilku lat jest moda na eurointegrację, było euro 2012, będzie finał ligi europejskiej? Panie Premierze, jak żyć?

    Sęk tkwi w tym, że skończenie jakiegoś kierunku studiów (tak naprawdę dowolnego, to się też tyczy kierunków inżynierskich) niczego nie gwarantuje. Bo najzwyczajniej w świecie trzeba być dobrym w tym, co się robi. Przykładowo, koleżanka Revv poleca studia w kierunku IT, ale zapytajcie pierwszego lepszego pracodawcy z tej branży co jest dla niego istotniejsze - papier po studiach czy portfolio zawierające kupę wykonanych projektów? I tak jest właściwie wszędzie, bo pracodawcy szukają ludzi o konkretnych umiejętnościach, a nie dyplomach. Z innej beczki - ktoś, kto pisze dużo (ma sporo fajnych tekstów na koncie), ma cięte pióro, jest bystry i przebojowy, na pewno ma spore szanse na zostanie dziennikarzem - w każdym razie, zdecydowanie większe niż po samym zdobyciu papierka z wydziału dziennikarstwa i nauk społecznych.

    Studia są dla ludzi. Są po to, by poszerzać swoje zainteresowania, poznawać innych, no i się też przy tym bawić. Uniwersytety nie są fabrykami pracowników. Każdy sobie rzepkę skrobie, jak mawiała mi babcia...

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Z kolegą Bartkiem się jak najbardziej zgadzam. Studia mi się bezpośrednio nie przydały, bo ostatecznie pracuję tam, gdzie jestem samoukiem bez papierków. Kiedy ktoś mi mówi, że nie może znaleźć pracy pytam się go, co właściwie potrafi. Poza wkuwaniem teorii na egzaminy - często nic.

      Studia są o tyle dobre, że nie każdy jest wstanie się sam zmobilizować do ciężkiej pracy, a projekty uczelniane do portfolio jak znalazł. Poza tym można poznać innych pasjonatów, którzy rozkręcają własne firmy itd. Nauka na uczelniach jest spoko, po prostu nie ma co jej przeceniać i traktować jako jedyną słuszną drogę.

      Usuń
  4. Przechodziłam to ostatnio.

    OdpowiedzUsuń
  5. zdecydowanie lepiej studiować to co da choć cień szansy na robotę : D a potwierdzam to ja, już prawie absolwentka historii sztuki i socjologii i europeistyki... bo zachciało mi się studiować to co mnie interesuje.. : D
    na moje opłacają się wyłącznie zamawiane kierunki znaczy ścisłe, no chyba, że ochrona środowiska, tutaj i humanista by sobie poradził.

    OdpowiedzUsuń

Aby dodać komentarz, wybierz:
nazwa/adres url, wpisz imię i treść komentarza :)